Parels van troost (1)

	Weekendje Drenthe



Psalm 65:14 De velden zijn bedekt met koren; zij juichen, ook zingen zij.

Dan aanschouwen mijn stroeve ogen de witte vlinder die dansend van bosrand

over korenschoof naar bloemen in ‘t veld de wolkenlucht verkiest.

Over de verstrikkende last heen ontpopt zich in mij een opstijgend verlangen

om in Zijn licht ontzorgt de vleugels uit te slaan.

Hoopvolle ogen die dankzeggend opzien naar de Schepper.

Een uur stil genietend ontzorgen,
temidden van een droge geur van koren
en het ruizen van een zachte koelte.

Het verborgen kistje

De telefoon ging: ‘U spreekt met Robert Haas. Ik lees uw advertentie en zit nu te trillen op mijn stoel’.

Negen maanden voor het bewuste telefoontje had één van onze kinderen bij toeval een sigarenkistje gevonden. Het kwam tevoorschijn bij een verbouwing in Bilthoven. Mijn vrouw, zoon en ik openden het kistje samen. Er viel wat zand tussen de schaniertjes uit. Een weeïge geur van sigaren uit een verborgen verleden vulde de kamer. In het kistje lag een stapeltje papieren. Maar wat vooral opviel waren de vaalgele katoenen lapjes die bovenop lagen. Twee jodensterren. Het voelde alsof we inbreuk maakten op iemands privacy. Direct begrepen we de emotionele waarde ervan. Het werd het begin van een zoektocht naar de oorsprong van het kistje dat zolang verborgen had gelegen onder het stoffige zand. Een ontdekkingsreis terug in de tijd naar een geheim waarover we in het duister tasten.

De geur van vis



Gereformeerd Vrijgemaakte Kerk te Vianen,
tegenwoordig de Hersteld Hervormde Kerk

Vanuit mijn ooghoek ving ik iets op. Als gevangen in een stroom werd ik te snel verder geduwd in een richting die ik niet wilde. Door een stap naar rechts te zetten, kon ik me omdraaien. En dan tegen de stroom marktbezoekers in terug worstelen in de tegengestelde richting. Was het door wat ik gezien had of door de duwende marktbezoekers dat ik opeens moest denken aan de woorden ’Gij zult de meerderheid in het kwade niet volgen’? Ik moest naast de kraam van de visboer zien te komen. Twee minuten later stond ik eindelijk in de vislucht waar ik enkele seconden ervoor langs gekomen was. Daar was de miniatuur die ik in een flits had gezien en mijn leven een eeuwigheid maximaal had gevormd. Een korte onderhandeling over de prijs leidde tot een tevreden klant en een tevreden verkoper. De plastic tas met daarin de aankoop meenemend, liet ik me weer meeslepen met de meerderheid. De miniatuur voerde mij ondertussen terug in een stroom van herinneringen.