Pinksteren - de Lamp Gods

 

The darkest hour is just before dawn - The narrow way leads home

Lay down your soul at Jesus’ feet - The darkest hour is just before dawn

Terwijl de oude priester die avond de kandelaar in de tempel aanstak, mompelde hij opnieuw de vertrouwde woorden: “Zuivere olie om voortdurend een lamp te laten branden … van de avond tot de ochtend … voor het aangezicht van de Heere.” Wanneer hij even later de slaap niet kan vatten, ligt hij te piekeren: had hij wel genoeg olie in de kandelaar gedaan? Zijn ogen werden steeds zwakker, waardoor hij moeite had om het goed te zien. Soms was het alsof Gods licht steeds minder helder voor hem scheen. En diep van binnen wist hij dat het zijn eigen schuld was. Ja, vroeger was hij nog wel eens door de Heere gebruikt. Hij had profetische woorden mogen spreken tot Hanna. En het was haar zoontje Samuel die nu als klein priestertje bij hem, de achtenswaardige hogepriester Eli, mocht dienen. Nee, hij was meer ver-achtens-waardig, omdat hij de zonde door de vingers zag en zelf steeds minder licht verspreidde. Door hem was het profetische Woord van God schaars geworden. En nu zweeg God al zo lang - en dat zei genoeg!

Mijn weg is verborgen voor Hem

Tegen het aanbreken van de morgen, lijkt de nacht op zijn zwartst. Juist op dat moment breekt Gods Woord als een lichtstraal door. Hij roept iemand bij zijn naam. Niet Eli, voor wie het licht lijkt uit te gaan, maar Samuel. Tot drie keer toe gaat de jongen naar de oude man, omdat hij de roepstem van God niet begrijpt. Toen kwam de Heere en bleef staan. Het is God Zelf, die stil staat op dat ene moment tussen dat wat is geweest en dat wat komen gaat. En Samuel antwoordt: “Spreek Heere, want Uw knecht luistert.”

Terwijl ik de bovenstaande geschiedenis lees in 1 Samuel 3, denk ik aan de tegenstellingen tussen Eli en Samuel. Hoeveel christenen zijn al vele jaren op weg met de Heere. Verschillenden zijn in het verleden meerdere malen gebruikt in Zijn dienst. Je weet dat de lamp Gods in de tempel, in je leven moet blijven branden. Je kunt gaan twijfelen of er wel genoeg olie in de kandelaar zit. Soms kan het voelen alsof met de hemelvaart van de Heere Jezus het Licht in de wereld is uitgegaan. Je bent verweesd achtergebleven. De werkelijkheid van het heden haalt je in en je tast in het duister hoe je verder moet.

Een windvlaag van hoop

Maar dan word ik getroffen door de woorden uit vers 3. "Nog was de lamp Gods niet uitgegaan." Deze waarschuwende woorden suizen opeens als een windvlaag en een lied van hoop door mijn gedachten. Ze spreken nu van nieuwe verwachting en verlangen. Zijn Woord wil nog steeds als een lamp op mijn pad schijnen. En Hij staat bij mij stil en roept me bij mijn naam: “Mijn kind, volg Mij!” 

The darkest hour is just before dawn - Tegen het aanbreken van de morgen zal eens het geroep klinken: “Ga uit, Hem tegemoet”! Tot die dag heb ik olie nodig om de lamp brandende te houden. Het is het beeld van de Heilige Geest. Hij wil mij vullen met Zijn kracht en van binnenuit vernieuwen. De genadeolie van Zijn Geest kan ons alleen maar gegeven worden. "Nog was de lamp Gods niet uitgegaan!" Het doet me beseffen dat ik genadevol geroepen ben. Zal ik een Eli of een Samuel zijn? Dan stijgt een stil gebed op in mijn hart: Give me oil in my lamp, keep me burning. Keep me burning, till the break of day.

Gebed met Pinksteren

Heere, dank U dat U de walmende vlaspit niet uitdooft. Laat het licht van het geloof in ons gloeien. Blijf ons nabij als onze hoop breekt en als we geen weg meer zien. Sterk ons dan met Uw Geest en geef ons nieuwe kracht. Geef nieuwe olie, zodat de lamp mag blijven branden. Open mijn ogen opdat ik U zien zal. Open mijn oren opdat ik Uw stem hoor. Open mijn hart, Heere, opdat ik gehoorzaam, totdat U mij thuis roept! Amen