In de schemer van de avond spelen de dorpskinderen in de eerste decembersneeuw. Sliertjes natte haren komen onder hun muts vandaan. De donkere lucht lijkt gevuld te zijn met ijskristallen. Ik voel een rilling over mijn rug lopen en denk terug aan mijn jeugd. Het was nog donker in mijn slaapkamer. In mijn pyjamaatje stapte ik uit bed en liep naar het bevroren raam. Het eerste ochtendlicht liet de ijsbloemen op de ruit glinsteren. Door de glans van de nieuwe dag verlangde ik ernaar om de zon op te zien gaan. Met mijn gezicht raakte ik de koude ruit aan. Maar ik zag slechts vaag mijn eigen grillige silhouet. Mijn handen voelden hoe er van het kille venster een ijzige koude lucht mij tegemoet kwam. Ik bibberde en voelde me opeens heel bang, opgesloten in mijn kleine kamertje. Het gevoel van alleen-zijn overviel me, omsloten door het nachtelijk duister.
