Vrolijk dartelend, zingend en lachend kwam ze aanrennen. Maar voordat ze in onze armen kon springen, struikelde ze en moest huilen. Een pleister doet wonderen en verzacht het kinderleed. Zo ging het haar hele leven tot de dag van vandaag. Hoeveel pleisters hebben we geplakt en troostende knuffeltjes gegeven?
Ze is nu groot geworden en volwassen - tenminste - dat zeggen ze. Maar in werkelijkheid is ze die kleuter gebleven. Een kind dat altijd
zoekt naar veiligheid en nabijheid. Nog geen twee maanden terug schreef ze
door wanhoop gedreven met grote letters op de muur.
Het grote complex heeft haar opgeslokt binnen de hoge muren. Afgemeten zijn de ruimten waar ze niet kan
huppelen. Tegen de wanden van ons hart echoën haar woorden: "Wanneer zal ik weer lachen
en zingen?" Door te weinig licht is de bloem te veel kleur ontnomen.
Zijn pleister op de wondeEen ouder voelt de pijn als je niet meer het hart van je kind aan kan raken. Haar wonden zijn jouw wonden. En daarvoor zijn geen pleisters. Een zucht ontglipt ons als we beseffen dat alles uit handen genomen is. Dan stuurt onze oudste dochter een video die ons bemoedigt. Juist op die momenten als het echt niet meer gaat, geeft Hij woorden die Licht laten schijnen in het donker. De Heere geneest de verbrokenen van hart, Hij verbindt hun wonden - Ps. 147:3. Waar mensenhanden tekortschieten, wil Hij met Zijn Geest haar vertroostend aanraken. Een pleister op haar wonden. En een beetje op die van ons.
Dank je wel dat je dit deelt, Ron. Wíj kunnen er niet altijd zijn voor onze kinderen, Híj wel! Mijn vriendin zei laatst: 'Juist als je op de bodem zit, het niet meer weet en het uit handen moet geven, dan is Hij daar.'
BeantwoordenVerwijderenHartelijk groet, Marijke
Bijzonder mooi verwoord, Ron. Indrukwekkend..
BeantwoordenVerwijderen"And if I stand let me stand on the promise
That you will pull me through
And if I can't let me fall on the grace
That first brought me to You
And if I sing let me sing for the joy
That has born in me these songs
And if I weep let it be as a man
Who is longing for his home."
(Rich Mullins)
Zijn onbegrijpelijk genade toegewenst en gebeden.
Wat kun je dan verlangen naar de tijd dat ALLES nieuw zal zijn. Dat jullie dochter geen pleister meer nodig heeft maar jullie als ouders ook weten dat ze gelukkig is. Wat mooi geschreven Ron veel sterkte en liefs
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor het delen van je pijn. En ook voor de hoopvolle video. God wil ons helpen als we moe zijn of verward. Alleen Hij kan gerichte troost bieden. En hij kan mensen bereiken die zich gevangen voelen tussen hoge muren. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenBovenstaande blog had ik weer in concept gezet omdat ik twee blogposts over hetzelfde onderwerp wat teveel vond. Omdat gevraagd werd door enkelen om het toch te kunnen lezen, heb ik besloten het toch weer online te zetten. Bedankt voor jullie reacties.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige blog Ron! Je stukje doet me denken aan het lied dat Remko Hakkert zong: Gebed voor mijn kinderen. Ontroerend wat je schrijft over de letters die ze op de muur schreef. Het treft mij om meerdere redenen. En een prachtig bemoedigend lied! Dankjewel voor het delen en Gods rijke zegen voor jullie toegewenst.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat stukje van Zijn pleister op de wonde erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenHartelijk dank voor jullie reacties. Aan één van jullie schreef ik dat we dwars door alles heen mogen weten dat de Heere er is, al voelen we het niet altijd. Hij woont in de hoge en heilige hemel en ... bij de verbrijzelde en verslagene van geest.
BeantwoordenVerwijderen