Een weegmoment

Je weet dat het gebeuren zal, maar nooit wanneer. En het komt altijd weer op een moment dat je er niet op bedacht bent. Meestal begint het met een vraag waarvan je de ernst niet tijdig inziet. Zo ook deze keer op het moment dat mijn vrouw me vroeg: "Lijk ik niet te dik in deze rok?” In alle onschuld antwoordde ik dat het wel meeviel. “Je bedoelt dus dat ik eigenlijk te dik ben?” Het spel van vraag en antwoord verloopt bij vrouwen nu eenmaal anders dan de redeneerkunst van mannen. Ik probeerde het tij nog te keren: “Voor mij ben je prima zo!” Het mocht niet meer baten. “Ik ga even op de weegschaal” was haar antwoord, terwijl ze naar de badkamer liep.

Een moment later bevestigden haar woorden hetgeen ik nooit had gezegd: “Je hebt gelijk! Ik ben te zwaar, we moeten afvallen!” Ze viste het boekje Bereik je ideale gewicht onderuit de lectuurmand en begon erin te lezen.

Beloning per kilo
Daaropvolgend maakte mijn vrouw een boodschappenlijst - vol met verantwoorde producten. Ik pakte het boekje en bladerde het door. De eerste bladzijden waren enigszins omgekruld. Het overgrote deel wat daarachter zat, zag er nog altijd uit als nieuw. Voorin had mijn vrouw allerlei aantekeningen geschreven. Het viel me op dat ze één zin had geaccentueerd: Ik adviseer jezelf te belonen bij elke kilo gewichtsverlies. Onwillekeurig moest ik eraan denken dat mijn vrouw een betere klant is bij de bakker dan bij de groenteman.

Zo kwam het dat we later die dag de boodschappen deden voor ons basis-dieetplan. Achter de kassa zat een gezette dame. Ze leek zich ongemakkelijk te voelen met al ons rauwkost-gebeuren wat aan haar voorbij trok. Met een grote hoeveelheid groente en fruit trokken we huiswaarts. Even dacht ik: ... en dat moeten we allemaal opeten? Want we huldigen het principe dat het erg is om eten weg te gooien. Dat doen we dus ook niet. Alles gaat op.

De plek waar je aangekomen bent

Even later zitten we aan tafel met ons kopje thee en ieder een kiwi. Ik zit wat te mijmeren over momenten waarop je niet bedacht bent. Half hoor ik dat mijn vrouw iets voorleest uit het dieet-boekje: "Bij het bereiken van je ideale gewicht gaat het om de weg ernaar toe. Soms is het bevredigender om even stil te staan en de plek te ontdekken waar je aangekomen bent! Wat vind jij ervan Ron?" 
Gewekt uit mijn sluimer toestand dringt de ernst van de vraag dit keer tijdig tot me door. Met een verliefde glimlach antwoord ik haar naar waarheid: "Het geeft toch niets dat je aangekomen bent! Daarmee heb ik gewoon meer om van te houden!"