Waterkristallen

Juist op het moment dat we de Zaanse Schans in zicht krijgen, wordt het regenscherm van die druilerige ochtend opgetrokken. Door de windvlagen wieken de molens heftig. Alsof ze speciaal voor deze familiedag alle mogelijke zorgen weg willen wuiven: gewoon ontspannen met elkaar en bij elkaar. In één van de molens klauteren we achter onze kleinkinderen omhoog naar het molendak. De lucht in de molen is gevuld met de geur van zaagsel en olie. Spannend kraken de treden onder onze voeten. De kleintjes vinden de steilte eng. Op de rug dragen we ze over dezelfde treden weer naar beneden.

                      

Familiedag 2015

Flonkerende kristallen
Na wat kuieren langs de Zaanse huisjes duikt het overgrote deel van ons gezin de winkeltjes vol cultureel 'namaak' erfgoed in. Met twee kleinkinderen blijf ik achter en ga zitten aan de oever van de Zaan. Ze ploffen naast me neer op een oude molensteen. 
Dan drijft de wind de wolkenlucht uiteen om ons stukjes hemelblauw te laten zien. Het eerste zonlicht van die dag laat het kabbelende water voor ons flonkeren als kristallen. Ongrijpbare vuurvliegjes die vol schittering dartelen over het wateroppervlak. De oplichtende rivier weerspiegelt de silhouetten van de molens, die dansen op de stroom zonder van hun plaats los te komen.

Kostbare momenten
Een meeuw zweeft geruisloos door de lucht. De wind speelt door onze haren. In dat stille moment van genieten stoot mijn kleindochter me zachtjes aan. Ze kijkt naar het water in de Zaan. Met een nauwelijks hoorbare stem zegt ze: ‘Opa, zwemmen hier krokodillen?’ Een ogenblik kijk ik haar aan. Dan fluister ik dat krokodillen niet tegen die lichtschitteringen in het water kunnen. Die komen hier dus nooit. Ze glimlacht en zegt: ‘Wat zijn die glinsterjes mooi hè!’ Rustgevend klost het water tussen het riet van de oever. Een ogenblik hou ik mijn adem in. Alsof ik daarmee de tijd even stil kan zetten.