Als God een deur sluit

Het verbaasde me hoe klein en gewoon ze was. Een oude vrouw met een vlecht om haar hoofd. Een tasje in de ene hand, een Bijbel in de andere. Als tiener bezocht ik een zendingsweek waar Corrie ten Boom sprak. Ze vertelde over haar ervaringen in het concentratiekamp Ravensbrück. Het was als een vloedgolf van wreedheid en duisternis die haar dreigde te overspoelen. Maar juist daar mocht ze ervaren dat de Heere haar schuilplaats was.

Als het donker is geworden

Haar ogen dwaalden over de groep jonge mensen, terwijl ze zei: ‘Als God een deur sluit, opent Hij een venster’. Het trof me en deed me denken aan de geschiedenis van Noach. Hij leefde in een omgeving waar de slechtheid van de mensen groot was. Maar Noach vond genade in de ogen van de Heere en hij kreeg de opdracht een ark te bouwen. ‘Maak een ark van hout. En een el van bovenaf moet je een lichtopening maken’. Noach deed het, net zoals God het hem gezegd had.

De dag kwam dat de watervloed over de aarde spoelde. Noach ging samen met de dieren, zijn vrouw, zonen en hun vrouwen in de ark. Dan staat er: “En de Heere sloot de deur achter hem”. Voor Noach werd het donker in zijn leven. Een woeste overstroming van machtige wateren omspoelden hem. Een jaar lang waarin hij teruggeworpen werd op zichzelf. In deze duisternis kwam alleen nog het licht van bovenaf - een klein lichtvenster van hoop.

Een venster naar boven

Er kunnen perioden in ons leven zijn dat we zo graag meer zicht willen hebben op hoe het verder moet. Een gevoel kan je bekruipen dat je er alleen voor staat. Vloedgolven van teleurstelling en verdriet dreigen je te overspoelen. God brengt je in omstandigheden waarin Hij je wil leren alleen op Hem te zien. Midden in alle ellende van het concentratiekamp mocht Corrie ten Boom dit ervaren. Ze richtte haar blik op Jezus, haar Leidsman en Voleinder van haar zwakke geloof.

Soms staat de Heere toe dat er een deur gesloten wordt. En Hij geeft geen uitzicht, dan alleen een venster naar boven gericht. Gods’ antwoord in moeilijke tijden. Hij zet je in de stilte om je voor te bereiden op de nieuwe dingen die Hij wil doen in je leven. Een oude vrouw, Corrie ten Boom, wees me in al haar eenvoud op een klein lichtvenster. Juist in het duister schijnt Gods’ liefde het helderst - een regenboog van hoop. De Heere baant een pad door machtige wateren en zegt: ‘Denk niet aan de dingen van vroeger; let niet op de dingen van het verleden. Zie, Ik maak iets nieuws!’ 

* Dit blog verscheen al eerder in oktober 2012 in een bewerking op CIP