Hoog boven de storm

Op de trillingen van de warme lucht begon de wolk rond te draaien. Als een danseres zwierde ze om een onzichtbare as. Steeds sneller, waarbij de luchtstroom aanzwol tot stormkracht. De sierlijke bewegingen van de prima ballerina vervormden zich tot een boosaardige pirouette die rond wervelde. Op het ogenblik dat het haar lukte een voet aan de grond te krijgen, begon ze een verwoestende dans. 

Als het gaat stormen
Zo kan het voelen als de storm onverwacht je leven binnenkomt. Ik denk aan een moment dat ik nog maar half zo oud was als ik nu ben. En onze kinderen waren half zo oud als dat onze kleinkinderen op dit moment zijn. We vormden een jong gezinnetje dat zich mocht koesteren in voorspoed. Ik volgde de opleiding 'contextueel pastoraat'. Om die reden werd ik gevraagd om voor het eerst voor te gaan in de prediking. Als tekst koos ik: "Maar wie de Heere verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden." Het is een prachtige metafoor - de arend die opstijgt tot hoog boven de storm. Maar wat wist ik eigenlijk van tegenslag en verdriet? Van wat het kan betekenen als iemand lijdt onder het onrecht wat hem of haar is aangedaan?

De arend voelt het zuchtje wind trekken aan haar verenpracht. Dan springt ze op van haar nest en zoekt de opgaande stroom van de wind. Met uitgespreide vleugels laat ze zich meevoeren en stijgt boven zichzelf uit. Een thermiekbel die haar op doet varen met arendsvleugelen. Ze ontvlucht de storm niet, maar gebruikt het om boven de wolken uit te komen. Zwevend, hoog boven de storm, in een adembenemende droom. Tijdloos aanschouwen haar ogen de eeuwigheid, terwijl de zon haar rug streelt.

Dag aan dag draagt Hij ons
Inmiddels zijn we tweemaal zo oud als dat we op dat moment waren. Onze kinderen hebben onze leeftijden van indertijd. In de tussenliggende periode zijn de stormen gekomen. Dwars door de diepte heen mochten we ervaren dat niet wij, maar Hij ons vastgehouden en gedragen heeft. Juist op die momenten dat we het zelf niet konden, heeft Hij ons nooit laten vallen. Hij Zelf ging door de zwaarste storm. En omdat Hij die onderste weg ging, reiken Zijn eeuwige armen altijd dieper dan onze grootste nood!

Nog niet zo lang geleden hoorden we een oude predikant in de avond van zijn leven spreken over diezelfde tekst uit Jesaja 40:31. Niet vanuit een theoretisch handboek voor pastoraat, maar vanuit de praktijk van een door stormen getekend leven. Met warme betrokkenheid en doorleefde woorden schetste hij hoe de Heere ons dag aan dag wil dragen - zoals een arend wordt gedragen door de wind. In Gods' genezende nabijheid mag je het verleden verwerken en het heden leren aanvaarden. Daar is genoeg vergeving en troost om weer gesterkt verder te kunnen gaan. 

Soms staat Hij toe dat de storm mijn veilige nestje doet afbrokkelen. Dan ben ik bang, maar als ik niet spring in 't geloof, zal ik nooit een hoge vlucht maken. Zachtjes voel ik de wind van Zijn Geest bemoedigend aan me trekken - het duwtje dat ik nodig heb. Dan sla ik mijn vleugels uit, terwijl Zijn kracht me boven mijn levensstorm uit tilt tot in de schuilplaats van de Allerhoogste. Daar mag ik zingen totdat de storm voorbij getrokken is: 'Ik voel Uw kracht en stijg op als een arend. Dan zweef ik op de wind, gedragen door Uw Geest en de kracht van Uw liefde!'