Toen brak er iets in mij.
Juist op een ogenblik dat ik het niet verwachtte.
Een scheur in het schild dat zo zorgvuldig was
opgebouwd.
Vorige week werden we ’s nachts gebeld omdat het niet zo goed
ging met Sharon. Vaak laten we alleen de zonnestraaltjes naar buiten schijnen,
maar houden we de donderwolken binnenshuis. Dit keer was de puinhoop
te groot en waren er letterlijk alleen maar brokstukken over. Het zal nog een
paar weken duren voordat ze weer terug kan naar haar eigen plekje. En met haar
zal onze zorg voor haar de balans hervinden. Maar het pantser bleek
minder hard dan ik dacht. De barst is dit keer niet zo gemakkelijk weg te poetsen.
God kneedt je wel, maar breekt je nooit
Bovenstaande woorden troffen me en deden me denken aan een
pottenbakker die een prachtige vaas maakt. Hij mengt het water en de klei tot
een kneedbare massa en plaatst het op de draaischijf. Hij bewerkt de ronddraaiende homp
klei met zijn handen. Soms blijkt de klei te hard,
of is de vorm niet goed. Dan duwt hij het in elkaar en kneedt het nog eens. Zo boetseert hij de vaas tot de vorm die hij van te voren heeft bedacht.
Jer. 18:6 ‘Als klei in de hand van de pottenbakker, zo ben
jij in Mijn hand.’
Er sijpelt wat water door de barst naar binnen en maakt me week. Zelfs de aller-hardste
steen wordt uitgehold door druppels water. Alsof de Heere opnieuw mijn
vormeloze wanhoop ter hand neemt, het weer in elkaar drukt, kneedt en
boetseert naar het beeld wat Hij met mij voor ogen heeft. Ik vind het niet fijn
als ik de pijn voel, omdat Hij iets wegsnijdt wat ik graag wil houden. ‘Mijn
kind, Ik kneed je wel, maar breek je nooit!’ Heere, ik ben het leem, U bent
mijn Formeerder, het werk van Uw handen. Verander
mij naar Uw beeld, stralend, heilig en rein.
Heere, wilt U voor Sharon zorgen?
Zoals klei in de hand van de pottenbakker
zo ben jij in mijn
hand, zegt de Heer
Zoals klei in de hand van de pottenbakker
zo maak Ik jou een vat tot mijn eer
Kneed mij, Here God
ook als het soms wel eens pijn doet
Kneed mij, Here God
U weet precies hoe ik zijn moet
Zoals klei in de hand van de pottenbakker
zo maak Ik jou een vat tot mijn eer
Kneed mij, Here God
ook als het soms wel eens pijn doet
Kneed mij, Here God
U weet precies hoe ik zijn moet
Ik heb niet veel te zeggen maar ik bid voor jullie. Houdt moed, Hij zal jullie niet verlaten. Mooie troostvolle blog, ondanks het bittere.
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk, confronterend, precair ... Maar toch weer, telkens weer en steeds opnieuw, gloortjes van hoop, tussen die puinhopen kiert licht. Hou vast, want je wordt vastgehouden.
BeantwoordenVerwijderenWat moeilijk voor jullie Ron. Ook ik weet niet goed wat ik moet zeggen maar ik bid voor jullie!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte Ron!
BeantwoordenVerwijderenMooi dat je dit blog kon schrijven....juist in deze moeilijke tijd.
Wens jullie de liefdevolle nabijheid en troost van de Heer toe!
Gods kracht (en onwereldse rust) toegewenst en gebeden.
BeantwoordenVerwijderenbe His!
Ondanks jullie omstandigheden, bemoedig je anderen (en mij in dit geval ook) door je prachtig geschreven blog Ron! Mooi om te lezen dat God wel kneed, maar nooit breekt! Houd moed en herinner je zelf eraan dat God je/jullie niet zal breken! Sterkte hoor.
BeantwoordenVerwijderenIk zag bij de pottenbakker,
BeantwoordenVerwijderenhoe op een draaiend rad de klei.
als een sierlijk bloempje groeide,
in 't zonlicht der schone Mei.
Met zachte handige ving'ren,
vormde Hij een zuiver rond,
tot door 't geduldig werken,
een prachtige vaas ontstond.
Hij gaf haar de schoonste kleuren,
als gloed van 'd avondzon.
Straks zou zij Levend water,
gaan scheppen uit de Bron.
Maar ach wat droevig ervaren,
een barst in 't vormsel sloop.
Daar brak de vaas aan scherven,
vervlogen was al zijn hoop.
Maar ziet met wat teed're liefde,
zoekt Hij stuk voor stuk uit het zand.
't gebrokene wordt gereinigd,
Door 's Meesters eigen hand.
Hij maakt de vaas nog eens over,
en vrolijk straalt Zijn oog.
Daar schijnt ze in zachte kleuren,
Schoon als de regenboog.
Toen hoorde ik tot mij zeggen:
kind Ik weet hoe bitter de pijn.
't ontdekken zijne zwakheid,
voor 's mensen hart kan zijn.
Maar leg nu met nieuwe vertrouwen,
Uw handen in die Mij,
ondanks strijd en nederlagen,
Zal 't einde dan zegen zijn!
Veel sterkte!
Bron Wout v.Beek
Hoi Ron, een paar dagen geleden had ik een mooi nieuw stukje van je gelezen, maar kan deze niet meer vinden. Ik had er nog op willen reageren, maar had toen niet de mogelijkheid... Heb je het weer in concept gezet (om later weer te publiceren?) Sorry voor mijn bemoeienis, maar vond het weer zo'n mooi stukje van je!
BeantwoordenVerwijderenKlopt Tineke, ik heb het inmiddels weer online gezet. Zie mijn reactie aldaar.
VerwijderenHoe gaat het nu met jullie dochter?
BeantwoordenVerwijderenDank je Aritha. Ik heb je inmiddels een berichtje gestuurd.
Verwijderen