maandag 31 december 2012

De oude viool


'Eénmaal ..., andermaal ...'
De veilingmeester keek nog eens rond over het bonte gezelschap van verzamelaars en handelaars heen. Er gingen geen handen meer omhoog in de zaal. Met een ferme tik liet hij zijn hamer vallen zodat er geen hoger bod meer kon worden uitgebracht: '... verkocht!!!'

Hij kon een tevreden glimlach niet onderdrukken. Tot nu toe had elk te veilen stuk meer opgebracht dan vooraf de verwachting was geweest. Zijn jarenlange ervaring stonden garant voor de goede naam van dit veilinghuis. Het licht van de kroonluchter scheen op de houten tafel die voor zijn spreekkatheder stond. Met zijn vinger ging hij door de veilingcatalogus en hield stil bij het volgende kavelnummer. Even vroeg hij zich af of hij dit stuk over zou slaan. Het zou de sfeer van verwachting bij zijn publiek - van hetgeen nog ging komen - teniet kunnen doen. Toch besloot de veilingmeester om verder te gaan. 

Oud en beschadigd
Er klonk een zweem van minachting in zijn stem: 'Het navolgende stuk zal bij opbod verkocht worden’. 
Een oude viool werd op de tafel tegen de katheder neergezet. De strijkstok werd er naast gelegd. De viool was stoffig en bekrast. De veilingmeester reikte naar voren en pakte de oude viool. Met een glimlach hield hij het omhoog. 
'Wat wilt u bieden, goede mensen. Wie doet het eerste bod? Eén briefje van vijf … vijf euro'. 
Er gingen twee handen omhoog. 
'Kom mensen, we willen hier niet te veel tijd aan besteden. Er zijn nog prachtige stukken die wachten. Maar eerst moet u me hiervan verlossen. Wie biedt er tien euro, slechts tien?’ 
De veilingmeester keek rond. Slechts één hand ging omhoog. Hij zette de viool terug op de glimmende tafel. ‘Eénmaal, andermaal …’. 

‘Wacht even’ riep een oude grijze man van achter uit de zaal. Hij liep langzaam naar voren. Zijn vest vertoonde slijtplekken op de ellebogen. Zijn grijze haar zat wat verward over zijn kalende hoofd gekamd. Bij de tafel aangekomen pakte hij de viool op en veegde het stof van het oude instrument. De veilingmeester keek enigszins verstoord naar de man die rustig de vier losse snaren begon te spannen.

Een zuivere melodie
Hij klemde de oude viool tussen zijn kin en schouder. Met de vingers van zijn linkerhand drukte hij de snaren tegen de ebbenhouten toets. Met de rechterhand hield hij de strijkstok vast. Even zocht hij naar de juiste balans en begon te spelen. Door de zaal klonk zacht het heerlijke geluid van het instrument. De mensen luisterden ademloos naar de zuivere melodie. Het leek wel of de engelen zongen. Toen de muziek ophield, lag er een glimlach om de lippen van de oude man. Voorzichtig legde hij de viool op de tafel.

Het duurde enkele seconden voordat de veilingmeester zijn stem hervonden had.
Zachtjes zei hij: ‘Wat biedt u voor deze oude viool?' 
Hij hield het instrument omhoog. 
'Duizend euro, wie maakt er twee van? Ik zie nog een hand: jawel ... drieduizend euro voor de mevrouw met dat jonge meisje daar! Eénmaal ... andermaal en verkocht!' 

De aanwezigen in de zaal juichten. Sommigen hadden tranen in de ogen van ontroering. Verlegen kwam het jonge meisje naar voren om de viool op te halen. Ze keek verwachtingsvol op naar de oude man. 
‘Meneer, hoe komt het dat de viool opeens zoveel meer waard is?' 
De oude man keek haar glimlachend aan: 'Lief kind, het was de aanraking van de Meester!'

Totdat de Meester komt
Net als bij de viool is ons leven misschien gehavend en vol butsen. Ouder worden is niet altijd een gemakkelijke levensfase. Je mogelijkheden nemen af en je beperkingen nemen toe. Dan is daar de toenemende afhankelijkheid door lichamelijke gebreken. Pijnlijke herinneringen uit het verleden die steeds vaker zomaar boven komen. Eenzaamheid doordat mensen om je heen wegvallen. De waarde van je oude leven is nog maar gering. Totdat ...
Totdat de Meester komt en je leven in Zijn hand neemt. Dan maakt het niet uit of je oud bent en beschadigd. Zijn zachte aanraking brengt de melodie terug in je leven. Hij tilt je op omdat je kostbaar bent voor Hem.

Dit verhaal is gebaseerd op het 100 jaar oude gedicht 'The Touch of The Master's Hand' van Myra Brooks-Welch. Ze leed een groot deel van haar leven aan ernstige artritis en was rolstoel-gebonden. 

        'The old violin'

10 opmerkingen:

  1. Het is alweer even geleden dat ik dit verhaal ergens heb gelezen, maar het ontroert me nog steeds.
    Dank je wel voor deze bemoediging.

    Hartelijke groet en Gods zegen voor 2013,
    Rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtig verhaal is dit! Dank voor het plaatsen.
    Goede jaarwisseling gewenst en en 'n mooi, gezond, gezegend nieuwjaar.

    Groet,Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi verhaal, inspirerend!

    Vrede en een gezegend 2013.

    Fred

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Ron, hartelijk dank voor je felicitaties. Mooie reactie! Jullie dus vandaag van harte gefeliciteerd en voor de toekomst Gods zegen en nabijheid toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi verhaal, stemt tot nadenken over de dingen waar we zo gemakkelijk aan voorbijgegaan. Al het goede gewenst voor 2017.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Do you happen to know the name of the artist or the name of the painting to the left of your first paragraph? It is the old man playing the violin with the decaying violin being held by the old tree. The setting is amongst a village. Thank you kindly, Cheri

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dank je wel Ron. Deze zou kunnen verversen! Plaats hem opnieuw :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi verhaal met een prachtige boodschap.

    BeantwoordenVerwijderen