woensdag 19 december 2012

Mijn mooiste kerstavond …



Weet je nog je mooiste momenten met kerstfeest? Voor de één is het gezellig met elkaar als familie bij elkaar komen. Samen heerlijk het kerstdiner gebruiken, misschien naar de kerk en samen de bekende kerstliederen zingen. Iedereen heeft zijn of haar eigen herinneringen. Ik kan er echt van genieten als de familie bij elkaar is. Maar ik denk ook vaak aan die ene kerstavond terug.

Ze woonde in een oud vervallen huisje in de stad. Daar leefde ze met een aantal katten. Niemand die haar eigenlijk echt kende. De mensen meden de vrouw omdat ze haar raar vonden. De haren in slierten langs het gezicht. De kleding vaak als lompen om haar heen. Soms kon ze uren op straat rond zwerven. Een eenzaam bestaan in de drukte van de stad. En kwam je haar tegen op straat, dan kon ze zomaar om niets gaan schelden. Op die manier bevestigde ze het beeld dat veel mensen van haar hadden.

Maria
Op hoge leeftijd ging het niet langer en verwaarloosde ze zichzelf. Uiteindelijk moest ze uit haar vervallen huisje en kwam in een klein verzorgingshuis. Het was voor haar erg wennen in haar nieuwe omgeving. Ze mistte haar katten en de vrijheid. Maar langzaam begon ze te wennen en bloeide op door de goede maaltijden en zorg die ze kreeg. Regelmatig bezochten mijn vrouw en ik haar. Zo leerden we haar kennen … voor jullie heet ik gewoon Maria!

Eigenlijk had ze het in het verzorgingshuis best naar haar zin. In de bezoeken aan haar gaf ze zich steeds meer prijs. Een moeilijke jeugd met pijnlijke ervaringen. Al jong kwam ze er alleen voor te staan. Niet begrepen trok ze zich steeds meer terug. De mensen reageerden hard en afwijzend. De enige manier om zich staande te houden, was van zich afbijten. En dat kon ze. Daarmee vervreemde ze de mensen verder van zich en werd ze een vreemde in de ogen van de mensen.

Thuis
Maria werd ziek en had niet lang meer te leven. Het was op Kerstavond dat we bij haar aan het bed zaten. Hoe goed had ze kunnen vertellen over de pijn die het leven had gebracht. Maar ook over de hoop die ze had om straks boven een eigen huisje te krijgen. Ze had er vroeger wel over gehoord bij het Leger des Heils. Die kerstavond stierf Maria en kwam eindelijk Thuis ...






4 opmerkingen:

  1. Mooi ontroerend verhaal, Ron. Herkenbaar ook, een realiteit in deze op zichzelf gerichte maatschappij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo zie je maar, hoe belangrijk het is niet te oordelen. Mijn nichtje weigerde zich vroeger als kind te laten beïnvloeden door verhalen over onze vreselijke achterbuurvrouw. Zo gedroeg ze zich ook, ze schold en joeg ons weg. Toen mijn nichtje naar haar zwaaide en lachte kwam ze naar buiten, lachte en vroeg of haar pop het niet koud kreeg...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie post. Wat zal zij zich eenzaam gevoeld hebben, vaak.

    BeantwoordenVerwijderen