In de schaduw van het kruis

Soms loopt het in het leven anders dan je verwacht. De volgelingen van de Heere Jezus hebben dit ondervonden in die dagen voor het Paasfeest. Samen met de Heiland zijn ze op weg gegaan naar Jeruzalem. Ze verwachten dat het voor hun Leidsman een triomfantelijke intocht zal worden. Ze zien niet dat, naarmate de zon steeds verder daalt, de schaduwen langer worden. 

Op weg naar Jeruzalem
Als ze onderweg zijn, is er een moment dat de Heiland hen even apart neemt om vertrouwelijk met ze te spreken over wat komen gaat. Jezus ziet de silhouetten van het lijden en de kruisiging steeds nadrukkelijker op Zich afkomen. Voordat het zover is, wil Hij de discipelen laten weten wat er staat te gebeuren. Zodat hun geloof straks niet zal bezwijken als het richting Golgotha gaat. 

Als ze luisteren naar de waarschuwingen van Jezus schrikken ze. Het gaat zo dwars tegen de verwachtingen van een glorieuze toekomst in. Hun gevoel is dat hun Leidsman op de troon thuis hoort. Maar de woorden van de Heere doorkruisen die verwachting. Dan zegt Hij: "Luister, wij gaan op naar Jeruzalem." Echter niet naar de troon, maar naar een kruis - niet een gouden kroon, maar een doornenkroon. De Heiland gaat niet naar de stad van David om de vijanden neer te vellen, maar om neergeveld te worden. Daar zal Hij niet een scepter vastklemmen, maar vastgeklonken worden aan een kruis! 

	.

Gebed in de stille week

“Heere, hoe kon ik weten dat Uw weg naar de heerlijkheid zou gaan door de nacht van het diepste lijden? Dat het de rechtvaardige wil van de Hemelse Vader was. Gedreven door onvoorwaardelijke liefde bent U voor ons deze lijdensweg gegaan om ons te brengen in Uw Licht. Ik zie de dreigende schaduwen en herken de contouren van het kruis. Maar U zag en ziet mij! Over het duister van de Godverlatenheid op Golgotha mag het licht van de stralende Opstandingsmorgen opnieuw schijnen op mijn levenspad!”

* Dit blog verscheen al eerder in maart 2013