dinsdag 12 december 2017

De grens voorbij


In de schemer van de avond spelen de dorpskinderen in de eerste decembersneeuw. Sliertjes natte haren komen onder hun muts vandaan. De donkere lucht lijkt gevuld te zijn met ijskristallen. Ik voel een rilling over mijn rug lopen en denk terug aan mijn jeugd. Het was nog donker in mijn slaapkamer. In mijn pyjamaatje stapte ik uit bed en liep naar het bevroren raam. Het eerste ochtendlicht liet de ijsbloemen op de ruit glinsteren. Door de glans van de nieuwe dag verlangde ik ernaar om de zon op te zien gaan. Met mijn gezicht raakte ik de koude ruit aan. Maar ik zag slechts vaag mijn eigen grillige silhouet. Mijn handen voelden hoe er van het kille venster een ijzige koude lucht mij tegemoet kwam. Ik bibberde en voelde me opeens heel bang, opgesloten in mijn kleine kamertje. Het gevoel van alleen-zijn overviel me, omsloten door het nachtelijk duister.

Gebonden in wat is geweest
Deze herinnering doet me eraan denken dat we leven in een gebroken wereld. Van tijd tot tijd ervaren we allemaal wel eens de zorgen en de pijn die het leven met zich mee kan brengen. Soms overkomt het ons en soms zijn we er de oorzaak van. Dan kan je diep verlangen naar Gods vrede die alle begrip te boven gaat. Maar het voelt alsof Hij te ver weg is. En het lukt ons niet om boven onze menselijke beperkingen uit te stijgen. We kijken in een wazige spiegel naar het vage beeld van onze koude werkelijkheid. Een kind dat verlangt naar geborgenheid in plaats van gebrokenheid, naar onvoorwaardelijke liefde in plaats van harteloosheid.

Steeds helderder tot de nieuwe dag
Een man zingt psalmen in de nacht over de Heere die gebrokenen van harte heelt. Wat een troost klinkt er vanuit de Bijbel. Waar wij niet zelf uit onze begrenzing kunnen breken, is Hij naar ons afgedaald. Juist voor ons ging Jezus de onderste weg en is in deze wereld gekomen. Als wij Hem niet zien, ziet Hij ons wel zitten. Hij kent je door en door. Desondanks zegt Hij dat je kostbaar en waardevol bent in Zijn ogen - een geliefd kind. Hij wil je een hoopvolle toekomst geven. Al zijn het nog vage contouren, we mogen zien door het geloof in Zijn beloften. De ijskristallen in ons leven smelten langzaam weg door Zijn hartverwarmende Liefde. Tot we op een vroege morgen door ons levensvenster Hem mogen zien van aangezicht tot aangezicht.

Het kind verlangt naar geborgenheid
Dan klinkt Gods stem liefdevol - zacht
Voor jou kwam Ik - de grens voorbij
Je zult het zien - als je Mij verwacht


Foto van Elena Shumilova


8 opmerkingen:

  1. Dank je wel Ron. Wat een prachtige, hoopvolle blog.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag aan dag draagt Hij ons en geeft ons nieuw kracht. Dank je voor je reactie Aritha.

      Verwijderen
  2. Mooi om zo het verleden, heden en de toekomst aan elkaar te verbinden. Ik denk daar regelmatig aan hoe het zal zijn om Christus van aangezicht tot aangezicht te mogen zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi geschreven en heel bemoedigend, dank je wel. Ik ga het delen met één van mijn kinderen, die zich door terugkerende depressies vaak in zichzelf opgesloten voelt.
    Hartelijke groet, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moeilijk voor je kind. Ik hoop dat dit blogje bij mag dragen om het dragelijker te maken. Sterkte voor jullie allemaal Marijke.

      Verwijderen